Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Arachis

 Με αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης κινείται η καλλιέργεια αραχίδας στην Ελλάδα τα τελευταία 7 χρόνια. Μετά την κατακόρυφη πτώση στις αρχές του 1990 και ακολουθώντας σχεδόν 2 δεκαετίες (1992-2011) χαμηλής παραγωγής, η καλλιέργεια της Ελληνικής αραχίδας ξαναπήρε «μπρος» και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.

  Καθοριστικό ρόλο στην συμβολή αυτής της εντυπωσιακής αύξησης είναι η μεταστροφή των αγροτών του Ν. Σερρών στην καλλιέργεια της αραχίδας.

  Το εγχείρημα της εταιρίας BIONOT που από το 2011, άρχισε να παροτρύνει και να διαφημίζει την καλλιέργεια της αραχίδας και αργότερα, το 2012, να ιδρύσει μία μονάδα συλλογής και επεξεργασίας στο Στρυμωνικό Σερρών,  άρχισε να αποδίδει καρπούς σχεδόν άμεσα. Με συμβουλευτική καθοδήγηση των αγροτών, επίβλεψη των καλλιεργήσιμων εκτάσεων αλλά και γνώση της αλυσίδας παραγωγής και προώθησης, μέσα σε 6 χρόνια συνέβαλλε στην απογείωση της παραγωγής αραχίδας του Ν. Σερρών.

    Σε αντίθεση με τα εισαγόμενα φιστίκια (κυρίως Κίνας και Αργεντινής),  το κλίμα της Ελλάδος αλλά και η ποιότητα του εδάφους του κάμπου των Σερρών δίνουν υψηλής ποιότητας φιστίκια, νόστιμα και διατηρώντας αναλλοίωτες τις θρεπτικές τους ιδιότητες χάρη στην άμεση επεξεργασία και διανομή τους  στην τοπική αγορά.

    Στο παρακάτω γράφημα μπορείτε να δείτε την αναλογία της καλλιέργειας αραχίδας στον Ν. Σερρών και στην υπόλοιπη Ελλάδα την 6ετία 2011-2016 (γράφημα1).

Ακολουθεί η ετήσια ανάλυση της παραγωγής του Ν. Σερρών από το 2011 έως το 2018* (γράφημα 2).

       Η αραχίδα ή φιστίκι (φιστίκι αράπικο) είναι ένα προϊόν που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα στα μέσα του προηγούμενου αιώνα (1940-1945). Η πρώτη καλλιέργεια στην Ελλάδα έγινε στην Αμμουδιά Σερρών, με σπόρο από Βουλγαρία. Η ποικιλία της αραχίδας (βάσει της όψης από μαρτυρίες ντόπιων κατοίκων) πιστεύεται ότι ήταν «Spanish» (ίσως και «Valencia» σε μερικές περιπτώσεις). Είχε μικρό πυρήνα και καφέ/κόκκινη φλούδα.

       Αργότερα, κατά την δεκαετία του 1970, στην περιοχή της Καλαμάτας, άρχισαν να καλλιεργούνται φιστίκια τύπου «Runner» τα οποία λόγω του μεγάλου μεγέθους , όμορφου σχήματος αλλά και γεύσης, εκτόξευσαν την ζήτηση (και κατά συνέπεια την παραγωγή) στα ύψη. Μέσα στην δεκαετία του 1970,  άρχισαν να αλλάζουν και οι καλλιέργειες στην Αμμουδιά Σερρών σε «Runner».

Αναλυτικά οι πιο συχνά καλλιεργήσιμες κατηγορίες της Αραχίδας τύπου Arachis hypogaea L. είναι:

Runner

Η ποικιλία αυτή έχει γίνει ο κυρίαρχος τύπος λόγω της εισαγωγής στις αρχές της δεκαετίας του 1970 μιας νέας ποικιλίας Runner, η Florunner, η οποία ήταν υπεύθυνη για μια θεαματική αύξηση των αποδόσεων στο φιστίκι. Οι Runner κέρδισαν γρήγορα την ευρεία αποδοχή λόγω του ελκυστικού και ομοιόμορφου μεγέθους του πυρήνα τους. Το 54% των καλλιεργούμενων Runner χρησιμοποιούνται για το φυστικοβούτυρο.

 Virginia

 Η ποικιλία Virginia έχει τους μεγαλύτερους πυρήνες και αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο αριθμό ψημένων φιστικιών του εμπορίου. Όταν μετά από επεξεργασία απομακρυνθεί το κέλυφος, πολλούς από τους μεγαλύτερους καρπούς πωλούνται ως σνακ.

Spanish

Ισπανικά τύπου φιστίκια που έχουν μικρότερους πυρήνες και καλύπτονται με μια κοκκινωπή-καφέ επιδερμίδα. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε προϊόντα με καραμελωμένα φυστίκια, με σημαντικές ποσότητες όμως να χρησιμοποιούνται στο εμπόριο ως καρποί με κέλυφος (ως ξηρός καρπός) αλλά και για την παραγωγή φυστικοβούτυρου. Η ποικιλία αυτή έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε έλαιο από τους άλλους τύπους των αραχίδων το οποίο είναι πλεονεκτικό όταν επεξεργάζεται για έλαιο.

 Valencia

Η ποικιλία της Valencia έχει συνήθως τρεις ή περισσότερες καρπούς σε έναν λοβό που καλύπτονται από ένα φωτεινό κόκκινο δέρμα. Είναι πολύ γλυκό φιστίκι και συνήθως ψήνονται και πωλούνται μέσα στο κέλυφος. Επίσης, είναι εξαιρετικά για νωπή χρήση ως βραστά φιστίκια. Το Νέο Μεξικό είναι ο κύριος παραγωγός της ποικιλίας Βαλένθια.

Tennessee Red και Tennessee White

Αυτές οι ποικιλίες είναι παρόμοιες, εκτός από το χρώμα του σπόρου. Σε διαφορες περιοχές πολλοί τα αποκαλούν “Texas Red” και “Texas White”. Τα φυτά είναι παρόμοια με την ποικιλία “Valencia” με εξαίρεση τα στελέχη που είναι πράσινα έως πρασινωπό καφέ, ο λοβός τους είναι τραχύς και ακανόνιστος και έχουν μικρότερο αριθμό πυρήνων.